Altı Şubat Sabahı Şiiri - Ömer Çelik

Bu sabah enkazların altında kimler kaldı?
Karanlık dehlizlerden eşkâlleri çıkıyor.
Yıkıcı afetlerden ibret alınmadı mı?
Yüzyılın felaketi kâbus gibi çöküyor.

Ahalinin nezlinde,, bahara çeyrek vardı.
Ufuklar ağarırken, yer yerinde oynadı.
Kimi küçük kıyamet, kimi kadere saydı
Kum yığınları gibi, şehirler yıkılıyor.

Ah, eşsiz memleketim! Istıraplar bitmez mi?
Kabahat arazide, rantçı zihniyette mi?
On binler canlarıyla öderken diyetini
Yurdun her bucağında salalar okunuyor.

Ne çare uzmanların isyanı duyulmadı
İşin ehli olanlar, er kişi sayılmadı
Belli ki kanunların K’sine uyulmadı
Fason karakterlerden şaibe fışkırıyor.

Kederli, yaşlı gözler, tararken sokakları
Kimi evini sorar, kimi çocuklarını
Elleriyle yırtarken enkaz yığınlarını
Eşsiz hatıraların peşinden bakılıyor.

Maveradan yağarken, güneşin ışıkları
Onca şeytani hile,, gözlerden saklanır mı?
İnsafsızlar parayla , pul ile aklanır mı?
Zihnime mızrak gibi sorular takılıyor.

Depremde kaybettiğimiz bütün canlarımıza, rahmet ve saygıyla.