Hayatım Şiiri - Midayet Kara

Dalında açacak, tomurcuk gülken
Açmadan soldular, ne gelir elden
İyi bir laf çıkmaz, zalimin dilden
Hayatımı alt üst, etti zalimler

Nedir derdin diye, sorma kimseye
Kimse benim gibi, derde düşmeye
Başlarsan, eski yarayı deşmeye
Hayatını alt üst, eder zalimler

Kim anlar ki, şu garibin halinden
Gözü yaşlı, bir şey gelmez elinden
Konuşunca, bal akıyor dilinden
Bal diyen dilleri, kesti zalimler

Zalimle oturup, kumar oynanmaz
Kendisi kazanır, sana hiç vermez
Yanlışa alışmış, doğruyu bilmez
Yaşamdan doğruyu, sildi zalimler

Oyun oynar isen, şakası olmaz
Darda olsan bile, yanına varmaz
Dediği dediktir, hiç ödün vermez
Yaşantımı alt üst, etti zalimler

Kendi zalim, yardımsever bilinir
Çıkarı için, hep yerde sürünür
Kurt gibidir, sana şirin görünür
Yaşantını alt üst, eder zalimler

Zalimle birlikte, yola çıkılmaz
Üçe beşe bakıp, gönül yıkılmaz
Hainle bir olup, serden geçilmez
Yaşantımı alt üst, etti zalimler

Zayıf görünürsen, o anda avlar
Anlamasın bir an, seni de tavlar
Haram olur sana, seneler aylar
Yaşantımı alt üst, etti zalimler

Der Midayet zalime, verme fırsat
Kim yanına gelir, desende imdat
Sen gel bana hele, derdini anlat
Doğruyu yaşamdan, siler zalimler
(0095) Mart 1977