Alsam Başımı... Şiiri - Halil Yılmaz Hıt ...

Arayıp soranım
Ardımdan bakıp ağlayanım
Ne olur
Gel gitme diyenim olmasa
Acı poyrazların estiği
Kem gözlerin görmediği
Kuşların da ürkmediği
Şafakları kaygısız
Gökyüzüne baş kaldırmış
Renk cümbüşü ağaçların
Görkemli, ulu çınarların olduğu
Özlemini çektiğim toprak kokusu
Bakir, uysal, yumuşak
Ve ölüm gibi sessiz
Doğa hali bir yer bilsem
Alsam başımı gitsem
Aksam çiğit mavisi derinliklere
Gökyüzü gibi cam olsam
Kırılsam
Bin parçaya bölünse her parçam
Aceleci bahar bulutları gibi
Deli fişek bir atım olsa
Mahmuzlasam, sürsem
Yazgımı anlatan yanık bir hoyrat söylesem
Beyaz şala bürünmüş dağları tutsam
Kurşun girmez, hançer işlemez
Aydınlığın anası
Karanlıklara çıra olsam
Ah şu ağaçlar, kuşlar, çiçekler
Acı acı öten puhu kuşları
Zemheride ışkına duran
Saydam zehiri mavi
Kalkar başıma mor menevşe
Yezidi güzelliğini
Boynunu büker çuha çiçekleri
Bütüncül kırar belimi
Yüreğime can korkusu gibi düşen
Kaçıp kurtulamadım içimdeki senden
Sen ne fettan, ne firavun güzelsin
Sarsa, sarmalasa
içime aksa sesin
Ocağına düşsem
Kapına yüzüm sürsem
Sığınsam masalsı gözlerine
Kollarınla örter
Hoş geldin
Hoş geldin der misin?