Kendimi bildim bileli bir apartman dairesinde dört yıldan fazla kalmadım,
Kendimi bildiğim ilk zamanları bilirim bir de..
Benden büyük olduğu halde Küçük Ömer dediğim çocuğu,
İboş, Büyük Ömer ve daha nicesi..
Geceleri ilk onlarla dışarı çıktım,
Sonraları yalnız başıma,
Ve sadece adam
Kahvaltı sonrası keyif alıyordu ciğerini soldurmaktan,
Sonra bir yarım bardak çay,
Dokununca "soğukmuş olan..
Daracık binalara nazır bir oda sıcaklığı yetiyordu,
Ve biraz da sessizlik..
Ayrılıkla süslenmiş muhteşem bir kışın getirdiği bir rüzgardı yalnızlık,
Yazık,
Kupkuru ve soğuk sayılmazdı ama
Kendinden ve bir yarım şişe sudan başkası ıslatamazdı dudakları,
Karamsarlık bir yana,
Güneş bazen
Yaşlandım,
Bak, iki tel beyazım var,
Birkaç parça hayalim,
Solmuş bir benzim,
Bir de ömrüm var ertelediğim..
Sen,
Yeni sevme bir çocuksun,
Çok taze,
Olmamış düşlerin..
Dikkat et düşersin,
Diz kapağun yaralanır,
Bu son olsun ya da,
Bu son olur mu diye
Düşünüyorum en gereksiz günlerde..
İnanç ve kalbim,
Mutlak bir azim,
Yeşil ve daim,
Günlerden Perşembe,
Yine..
Yine düşünüyorum ve
Yine yarın yola çıkacakmıi gibi hissediyorum,
İki gündüz için beş kat kıyafet
Ve hiç geri dönmeyecekmiş gibi
Sonuncu uykudayken zaman,
Akmazken yani kurumuşken,
Çok rimel akar ve gözyaşı içilir şerefine..
Gezilerde değil ama yine isyanlardayken insan,
Kadıköy'deyken mesela,
Olur ya,
Marmara'dan kokun gelir,
Bir dalga sürükler,
Rüzgarlar bana hamallık eder,
Korkma bir ben varım bu sefer,
Zaten seninki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!