Beni ararsan ey sevgili,
Sevenlerin aşk dolu bakışlarındayım.
Yağmurlar yağarken çisil çisil,
Pencere camlarına vuran taneciklerdeyim.
Sonbaharda düşen yapraklara bak,
Rüzgârın önünde sürüklenen o,
Sorma, neden mahzun gözlerim,
Ben hep böyle hasret çekerim.
Ne zaman kavuşsa ellerim sana,
İşte o an gülerim.
Aşkın içimde bitmez ukde,
Biz şanlı Türk’üz;
Zaman gelir,
Destan yaratırız.
Zaman gelir,
Rüzgâr olur,
Tufan olur,
Mücadele etmek için yola çıktım,
Bu yol çok uzunmuş bilemedim.
Mücadele yürek işi imiş,
Bir avuç yiğit bulamadım.
Evdeşim, Yoldaşım derde kaldı,
Bir Lokman olamadım.
Gözlerim! ... Gözlerim! ...
Bozkurtlar prangaya vurulmuş.
Ağla... Ağla gözlerim.
Fikirler! ...
Susturulur mu zincirle?
Ey siz isimsiz kahramanlar,
Çanakkale’yi geçilmez yapanlar.
Adanalı Mehmetler, Karslı Hasanlar,
Sevinsin, şad olsun ruhunuz,
Kıbrıs’ta zafer kazandı oğlunuz.
Dokunmayın çocuklarıma,
Ulaşsınlar yarınlara,
Bir güvercin kanadında,
Hep sevicinde kalsınlar,
Bir bayram sabahının.
Koparmayın sakın,
Vurdu kazmayı Döne kadın,
Böğrüne böğrüne
Kara toprağın.
Güneş yakıyordu,
Güneş kavuruyordu.
Çatlak çatlaktı
Bir adam öldü,
Soğumuş cesedi,
Karanlıklarda,
Yalnızlığa gömüldü.
Bir adam öldü,
Tükenip gideceğim bu gece,
Kordon açıklarında.
Ümitsizliği içeceğim yudum yudum,
Köhne bir meyhanede,
Rıhtımlar bomboş kalacak sensiz yine.
Kulaklarımda yalnız ikimize ait olan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!