Alperen Ekiz Şiirleri - Şair Alperen Ekiz

kopardın tomurcuk olan çiçeğimizi
dalında çok güzel açacaktı belki
hatalar yapıldı ve pişman olundu
göz yaşları değiştirdi
inanmazsın biliyorum
ama içimde bir kadın ve bir adam var şimdi

Savaşın temelini belirlediği ilkel toplulukların cehaleti
Farksızdır bir körün ışığı gördüğünü sanmasından
Ve bu en ilkel duygular asla yozlaşmaz düşmez bir gardla yoklarlar beynin iradesini
Bu en ilkel duygulara direnen biri
Farksızdır sağlam bir kötürümden ama diri

Günlerin geceleri ve gecelerin günleri kovaladığı sıralarda
Ansızın uykumu bölen hatıra dalgasıyla uyanıyorum
Kimi zaman uyanıkken gördüğüm bu rüyalar beni büsbütün delirtiyor
Çevremdeki kalabalıktan nefret ediyor
Hatta bütün bütün herkese kin tutuyorum
Sen gittiğinden beri çok kalabalık bir yalnızım

yüzümü kaybedemem diğer insanlar gibi
neysem oyum
gülerken yüzlerine laf edemem arkalarından
ve bir dağ edasıyla çağlarım
ve yine bir dağ gibi yalnız yükselirim bulutlara
bir çocuk var şimdi kalemi elinde

Göğe vurgun bir ırkın nesliyim
anlama kapalıyım
anlaşılmaya
göğe bakanlar anlar beni
engin uçsuz bucaksız
değişken ama sahiplenici

şiir damar oldu akıyor
bazen insanlar şiir olmayı seçerler
sonsuzluk ırmağına akmak için sanırım
ağaçlar var oysa asır olmuş
öyle görünür öyle kalıcı olmaktansa
akan ırmağa katılmak saçmadır

Ölüm soğuk katı bir duvar gibi
Bana şu sıralar en çok o yakın
Düşüncelerimin süsü şimdi
Ruhuma artık zevk vermiyor dünya
Erken ölürüm belki
Daha fazla dayanamam bu dünyada