Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Gönül kendinden verdiğini 
Verdiği gönülden ister, alır...
Hangi aynaya bakarsan
Görüntün de ondan yansır.
Tek yönlü veren karşılık almaz
Kuş elden uçar gider

İnsanlar gerildiler...
Şimdi iki oldular
Önceleri birdiler,
Beraberdiler...
ATA' nın önderliğinde
Başlarını sermaye koydular

Aşk insanı bir papağan
Aynı şeyi söyler her an.
Dilinde sevgilinin ismi
Gözünde sevgilinin cismi
Sevgiliye dönüşmüş artık
Kalbindeki kan.

Sevgimi arama da papatya yaprağından
Aslı var mı,yok mudur? bunu gel benden öğren,
Dupduru suyu içmek var iken kaynağından
Zahmetsizce sevgiyi böyle aramak neden?

Burçlar ile fallarla sanal hayat yaşama

Renkten renklere sokar insanları şu para
Kendinde iki renk var: ya beyazdır ya kara.

Karası kolay geçer ele pek zor saklanır
Beyazını bulmak güç,terle yunur,aklanır.

Neye hayıflanırım...bir bilseniz neye?
İngiltere'de yaşayıp
' SİR ' olamadım diye...
Keder değil kader...
' SİR ' olamadımsa da
Sır oldum yaşamımla, bedenimle bîteviye...

Herşey herşeyini dökmüş ortaya
Pazarda satılık misâli.
Tabiat tüm güzelliğini
Bak şu karşıdan gelen dilber
Dik göğüsleriyle yuvarlak kalçasını
Gözlere hedef etmiş

Başındaki gözleri önde değil arkada
Yürüyor önündeki engelleri görmeden...
Böyle yaratıklar var her ülkede dünyada
Onlar toplulukları uçuruma götüren...

Böylesi yaratıklar yapar işin tersini

Kâlbimi aşkla yoğurup sana verdim
Senden izinsiz aldılar
Bilmediğim birine aşıladılar.
Yıllardır koklayıp nefes nefes
Seni doldurduğum ciğerlerim
Birilerinin olacakmış

Sizi boşken sevmem kadehler
Boşken hiçsiniz
Ancak camdan ibaretsiniz.
Dertsiz insanları hatırlatırsınız
Bu hâlinizle.
Benim içimi dert doldurur