Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Yaşlanmak yaşamaktır yılları öldürerek...
Sevdiğin,tanıdığın kopar gider nice can...
Uzun ömür verirse buna katlanmak gerek...
Yaşlıdır birçok ölmüş arkasında bırakan...

Şimdi yetmiş bir oldum yetmiş yılı gömerek...

Yeniçeri İlyas'ın
Babasıydı Abdülnevvâb.
İlyas'a birgün
Oğlan çocuk verdi Râb.
Bütün güzelliğiyle
Kusursuz vermişti veren,

Sessizlik dinleniyor hareketsiz yapraklarda
Abanmış üstüne sıcaklık,
Bir masal korkusu her taraf
Ve zihinler öylesine açık.
Bir rüzgâr esti tatlıdan
Dallarla titredi arzular,

Sen olmadıkça yanımda
Her yer bana gurbettir,
Cehennemde olsan bile
Ora bana Cennettir.
Alaylı bakışların
Çölde seraba benzer

Tut ki gül ağacıyım dallarıma sevenler
Niyet edip ipleri bağlasın güzel elller...

Altıma kimi evsiz maket evcikler yapsın,
Kimi isteklerini umuduyla bıraksın...

Kırk sekizinci yıla bastı evliliğimiz
Tek benliğe erişti yıllarla benliğimiz...

İki bedende olduk tek ruh ile yaşayan
Sanki iki bedeni besliyor dolaşan kan...

Gönül sabret diye diye
Artık gön oldu kalbim.
Önce bir nazlı reddinle
Çatır çatır kırardın
Kalbimi insafsızca.
Ama gel gör şimdi

Gidiyorum arkamda
Sevdiceklerim kaldı,
Yaşadığım hayat ta
Gerçekten bir masaldı.

Dünyaya gelmek kolay

Bin dokuz yüz altmış bir yirmi yedi temmuzda
El ele vererek biz bir mutlu yuva kurduk…
Yıllar yılı taşıdık tek başı çift omuzda
Şükürler olsun TANRI’IM elli yılı doldurduk…

Evlilik hayatımız bir kitap elli yaprak

Bir zaman gizli aşkla gül verdiğim elleri
Şimdi dost olmak için ne olur bana uzat,
Hep sevilen oldun sen bilmezsin sevenleri
Sunacağım çiçeği ister kokla,ister at...

Artık sen de yalnızsın,bense hep yalnız kaldım