Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Uzat,uzat elini
Kaldır onu yerden
Düşmüş işte bir kere.
Kutsallığına inan onun
Kitap kadar,ekmek kadar kutsal o da...
Yerde bir parça ekmek görsen

Ey kadeh,dolu kadeh
Sen yalnız,ben yalnız
Gel bir işe yarayalım ikimiz
Ayrı ayrı durmaktan ne çıkar?
Senin için dolu,benimki dolu
Sen boşalt içini içime

Kimi insan ölümü dargını barıştırır,
Ayrıyı birleştirir,sorunları aştırır...
Kimi var sağlığında durgunu karıştırır
Böylesi sağ olmaksa öyle ölü ol yeter...

Niçin ölüm olunca canlar hizaya gelir?

İki yaka arası BOĞAZ koca bir nehir
İSTANBUL sevgilere yaratılmış bir şehir...

Evreni gözetleyen gözler YEDİ TEPE'si
Gün batımı,HALİÇ'te aşk sunan altın tepsi...

Kimileri yükselir ki derece derece
Kimileri alçalır ki dereke dereke...

Altın altındır ama değeri ayar ayar
Som altın katışıksız,düşüğünde katık var...

Şu dünyada dikili bir ağacın olsun gel
Ağaçla bütünleşen toprak şanslı ve güzel.

Estikçe,salladıkça yaprağı çoşar rüzgâr
Sanki seslerden sarhoş olmuş büyük bestekâr...

Erkek mi söz geçiren
Kadınlar mı egemen?
Onlar aynı yaratık
Adına İNSAN denen.
Kapmak istediğimiz
Nedir ellerimizden?

Zaman aka aka geldi
Ta on beşinci asra kadar...
Bu asırda, bu yurtta Nevcivanlar içinde
'Tozkoparan İskender' de yüceldi.
Daha çocuktu yaşı
Ama cesur mu cesur,

Mazlumun iki gözü dünya gözüyle görür,
Zâlimin aldığı ah öldürmez süründürür...

Mazlumun kulakları mutlak dünyada duyar
Zâlimin düşüşünde çünkü aldığı ah var...

Affını dileyerek yaşarız ömür boyu
Boyu sıra günaha girmiş olsak da bile,
İnsan bu... bağışlansa yine değişmez huyu
Günah câzibesine kapıldıkça nafile...

Bizi YARATAN bizi bizden iyi biliyor