Alpaslan Önal Şiirleri - Şair Alpaslan Önal

evet bazen sus(mak) gerek.....
kendi kendine bazen kalabalık gelir insan.....
bazen.....öyle gürültü yapar ki;
asıl duyması gerekenlere perde olur kendi sesi.......
insan; bildiğini konuşur, sus'tuğunda, bilmediklerini öğrenirmiş......
evet bilmediğimiz ve duymadığımız çok şey var........

senin değil ki bu koca devran
gün gelir seni de alır bu kervan
göklere çıkmış baktım ki pervan
dersin kartal gibi gökler de süzüleyim
aradığım gökde değil ki neden üzüleyim..
........

ne olur;
bir paket sigara olsaydın..
koynumda taşısaydım..
hasretini çektiğimde..
dudaklarıma yapışsaydın....
.......

harman vakti biçte gel
soğuk sular içte gel
o yar seni öldürür
bu sevdadan geçte gel..
....
gamından ağardı saçların

kaç şubat geçti, bilmiyorum...
soğuktan insanların sıkı sıkı giyindiği...
kışın öfkesinin tipiye dönüştüğü ay....
hani şu içinde sevgililer günü olan....
cümlenin böyle bilidiği..
yada bildiği kadar...

bir bad'ı sabah olsam yarin kapısında
rehber olmaz bana o piri hengameler
bir derdi kasem tuluğ etmiş başımda
fayda vermez bundan gayri şirazeler....
.......
kıskanır dimağı sine eder seni duçar

bir hikayemiz vardı bizim, yarım kalan..
dünden bugüne, yüreğimizde yanan...
her resmine baktığımda içimi sızlatan..
o ağacıın altında, bana masallar anlatan.
bir hikayemiz vardı bizim, yarım kalan...
......

Yolcuyum uzun yoldan geldim,
Acıktım, bir tas çorba ver hancı,
Yoruldum, biraz mola verdim,
Derman değilsin, sorma halimi hancı…
…….
Heybemde bir şey yok, bakma boşuna,

Hayalmisin gerçekmisin, öyle zor ki anlamak..
Arıyorum seni, gönlümün derinliklerinde..
Tut ki ellerimi, varlığını hissedeyim..
İçimdeki aşkın, anlaşılmaz seslerini dindireyim..
Canım desem diyemem, o kadar kıymetsiz değilsin...
Engin gözlerinde kayboldum, nasıl söylesem gerçek değilsin....

ben ağlarken her yerde,
sen gülüyordun her derde,
çekmiştin, aramıza büyük perde,
ne gündüz de, ne de gecelerde,
keşke hiç sevgili olmasaydık senle.....
..........