kaç tuğla olacağız bu yükselen onur köşküne?
öyle umut ekip toprağıma, düşüme
bilme, yetme..
bu alaca bir bulut değil
inceltip sürten inat gülüşüme.
vakit olur ki her çocuk senin küçüklüğündür
büyür büyümek istemez sevişinle
uyur uyumak istemez bakışınla..
vakit olur ki her bahar çift namluludur
kurma kolunda parmaklarının izi
ve bedenimde yokluğunun kiri
ve alnımda ayrılık teri.
kaç demir parmak tutacak bir arada ellerimizi?
öyle birbirine düşman kinimizi
umursama, anlama..
bu küfürlü şarkı değil
söyledikçe öfken dökülsün şakağıma.
zaman olur ki her çiçek senin diriliğindir
uzar uzamak istemez deyişinle
solar solmak istemez ellerinle..
zaman olur ki her sevgi bir zincirdir
sürgüsünde ömrümün talanı
ve kulaklarımda varlığının yalanı
ve göğsümde sevdanın çürümüş yanı...
23.01.2008
Erdal TaşköprüKayıt Tarihi : 15.2.2009 11:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!