Allahu Ekber Dağı

ALLAHU EKBER DAĞI
Bu nasıl bir fırtına, bu nasıl bir ayazdı,
Aylardan aralıktı, her taraf bem beyazdı,
Gariban doksan bindi, içlerinde bey azdı,
Karakışa direndi mehmedim destan yazdı,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı.

Hesaba katmayarak o anki atmosferi,
Enver paşa ileri sürdü onca neferi,
Sarıkamışa doğru başlattılar seferi,
Ne parke, palto vardı ne er'in termosferi,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı.

Aman yarabbi on üç, on beş yaşında ordu,
Ne sıcak libas giydi, ne karnını doyurdu
Ölümüne direndi kurtarmak için yurdu,
Kimisini fırtına, kimini tifo vurdu,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı.

O kadar muhtaçtı ki onlar ilahi nura,
Yarın hak divanında ermek üzre huzura,
Şehadet arzusuyla devam ettiler tura,
Süründüler yerlerde karları yara, yara,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı.

Güçten, kuvvetten düşmüş kalmamıştı amanı,
O kadar sağlamdı ki mehmetciğin imanı,
Tekbir sedalarıyla dağıtarak dumanı,
Bertaraf eylediler çıkan bombardımanı,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı.

Yerleri kalmamıştı, Mehmetçiğin yatmaya,
Çadırlar sökülünce dağı mesken tutmaya,
Başladılar nefsini tevhitle avutmaya,
Fırsatı olmamıştı bir tek mermi atmaya,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı.

Postalı delik deşik, çuvaldandı fistanı,
Müçtehit'im ; mehmetçik yazmak için destanı,
Arkasında bıraktı gül ile gülistanı,
Vardı sarıkamışa, terk etti elbistanı,

Bedenleri buz kesti, dondu eli ayağı,
Ak kefene büründü allahu ekber dağı,

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi