Bu dünyada insanların hali bellidir,
Allah kulunu kimseye muhtaç etmesin.
Hayat dediğin şey budaklıdır dallıdır,
Allah kulunu kimseye muhtaç etmesin.
İnsan oğlu para bulursa azıp sapar,
Araya mal mülk girerse tüm ipler kopar.
İyilik yaptığın bile kötülük yapar,
Allah kulunu kimseye muhtaç etmesin.
Açım desen seni kimse yemeğe almaz,
Düştüğün zaman yanında kimseler kalmaz.
Düşen kimsenin hayatta bir dostu olmaz,
Allah kulunu kimseye muhtaç etmesin.
Gördüğünüz kimseleri iyi sanmayın,
Kullara güvenip sırtınızı dönmeyin.
Allah'tan başkasına sakın güvenmeyin,
Allah kulunu kimseye muhtaç etmesin.
Yusuf gelenler kuldan değil Haktan gelsin,
Bu devirde dost yok bunu insanlar bilsin.
İnsan oğlunun hepsi yerinde sağ olsun,
Allah kulunu kimseye muhtaç etmesin.
Kayıt Tarihi : 14.11.2020 21:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Tuna](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/14/allah-kulunu-kimseye-muhtac-etmesin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!