Allah'ından Bul Şiiri - Olcay Günay

Issız bir Erzurum köşesi;
Sessizliğe bürünmüş gecenin ortasından,
Yanlızlığa tutsak olan ruhum,
Ve yine düşünceli, karmakarışık üstsüz hükmüm.
Komşu kışların gidişinin de bitişi
Arardım, koklardım,beklerdim.
Ve yaşanmış bin yıla dakikasını vermezdim.
Geldimide işte; 'ecelimin ölümüydü ' derdim.
Ne farkeder ki artık
Yazmış, baharmış, bilmem komşu kış
Hepsine şimdi gözüm kapalı,
Süslü beyhude mısralarımda sorgu zevalı
Tir tir titreyen parmak uçlarıyla sevdaya uzanmalı
Sımsıkı sarılmalı, eteğinden tutunmalı
'Ve hiç bırakmamalı' demiyorum artık! ...
Ahşap balkonlarda beklemeyi,
Kızıl alevde yakıcı dertlerle terlemeyi,
Başı boş saatlerde evveli ezberlemeyi,
Sıralamıyorum artık.
Ve affettiğimi söylemiyorum
Unutmadığımı söylemediğim gibi.
Eğer bir gün karşılaşırsak,
Uzun uzadıya bakışırsak,
Ve sen duyacağın dokunaklı sözlerimden,
Gözlerimin içine bakan gözlerimden.
Zor görünüşlü acı tebessümümden
Utanmayıp, sıkılmayıp hal hatır sorarsan
Teredddütsüz alnından öperim.
Var da git Allah'ından bul derim.