Allah'ın Bir Emriyle Şiiri - Kasım Kobakçı

Allah'ın bir emriyle,
Bir insan gelir bu dünyaya,
Umutsuzca aşık olursa,
İnsanlar cehennemde donar.

Nankör saçar gülleri,
Sınavı olduğunu bilmiyor, kaçıyor.
Halk türküleri okur,
Fatiha'da insanlar çok mutlu.

Kırk yıl geçti,
Tufan günahları vurdu,
Sana çok rızık,
Ona ne teklif edilir?

Şeytanı kolundan tutar,
Cehennemden bir yer seçer,
Elini kapıda açar,
İnsanlar çaresiz.

Hayal kırıklığının hüzünlü resmi,
Bedeni bir kül tablası,
Şeytan iblis iblis,
Allah diyorsa insan yer.

Bu bir son değil, iç açıcı,
Bu genç göçmen,
Vallahi geçicidir.
Işığın sönüyor insan.

Git eşyalarını bir yere boşalt,
Faiz ödedikten sonra,
275 Bakara,
Bir insan bir cine dönüşür.

Cehenneme giden yol oyunda,
Aldatmaya alışmış,
Yoruldum diyor şeytanın,
İnsanlar sırtınıza biner.

Zikir yapanlar var,
Fenafillah çıkacak,
Kibir varsa o makam,
İnsanlar merdivenlerden aşağı iner.

Kalp kırmayı ne kadar çok sever,
Bütün hayat bunu dener,
Gönül almaz, yok eder sanır,
Hile insandır.