Bâtıl hayat bıktırmış, artık usandırmıştı,
Hakikat apaydınlık, ruhum ALLÂH(c. c.) ’a açtı…
Baktım ki tevhit denen, Rab’bimin birliği var,
Yani kelimeyi tevhit, varıyor Rab’be kadar…
Bu kavram ki ruhumda hiç değişmeyecekti,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta