Bâtıl hayat bıktırmış, artık usandırmıştı,
Hakikat apaydınlık, ruhum ALLÂH(c. c.) ’a açtı…
Baktım ki tevhit denen, Rab’bimin birliği var,
Yani kelimeyi tevhit, varıyor Rab’be kadar…
Bu kavram ki ruhumda hiç değişmeyecekti,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
