Bâtıl hayat bıktırmış, artık usandırmıştı,
Hakikat apaydınlık, ruhum ALLÂH(c. c.) ’a açtı…
Baktım ki tevhit denen, Rab’bimin birliği var,
Yani kelimeyi tevhit, varıyor Rab’be kadar…
Bu kavram ki ruhumda hiç değişmeyecekti,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
