Alışamazsın Bensizliğe

Alışamazsın Bensizliğe,
Bir yanın her zaman eksik kalacak,
Beyhudedir artık eskimiş perdelerin ardından
Yolarıma bakınman.
Şafağın ümitsiz olacak,
Gecense hep derbeder.

Gözlerin artık ıslak,
Yürekse alabildiğine yumuşak.
Acı, soğuk gibi işleyecek iliklerine.
Yaz günü kara kış günler yaşayacaksın.

Alışamazsın Bensizliğe,
Bir yanın her zaman eksik kalacak,
he rgün ufka bakacak gözlerin,
bakıp durduğun o upuzun yolun..
izleri kalacak gözbebeklerinde.
lakin sonu gelmeyecek
o hazin sonu.

Şafağın ümitsiz olacak,
günün karanlıkla başlayacak,
Gecense hep derbeder.
gecense durmadan tekrarlanan keder olacak.

yürek derinliğinde,
bir yokluk yaşayacaksın,
uzattığın avuçların boş dönecek,
bağrına,
sana yazık olacak.

Gözlerin artık ıslak,
gözyaşların seni bırakmayan alışkanlığın,
Yüreğinse alabildiğine harap,.
hissettiğin koku,
ekseriyetle toprak,

yüreğin hislimi hisli,
sana yürüyen yollar hep kavisli.
bensizlik,
alışmak zorunda olduğun bir yanın,
yudum yudum efkarın..

her ızdırabı yudumlasanda gülüm,
alışamazsın bensizliğe
benim alışamadığım gibi

Acı,
Başında duman..
gözlerinde nem,
Nereye bakarsan bak..
Göreceğin ekseriyetle ben olacak.

Atila Yalçınkaya