Alim Cahil Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Boş bir heybe kırık bir gönül ile.
Yola çıkmış, köyün velisi kadir.
Kendini düşürmüş gönülden dile.
Olmuş sana köyün delisi kadir.

Yaslanıp oturmuş ahlat dibine.
Dolamış bir sevda türküsü diline.
Söylüyor, ağlıyor kendi kendine
Köyümüzün dudu dillisi kadir.

Ahlat dalında bir tane Aşiyan.
Ses geliyordu bir iki yavrudan.
Kal burda, gitme der gibi sıladan.
Köyümüzün deli valisi kadir.

Bir çıkın çıkardı kirli heybeden.
Biraz ufaladı kuru ekmekten.
Tekrar geri koydu kendi yemeden.
İnsanın en yüce Alisi kadir.

AKÇA diye bişey olamaz sanma.
Vefasızdır insan, cismine kanma.
İnsan gibi insan da vardır amma.
Denk gelmedi köyün Halisi kadir.