Alıcı Kuşlar Bölüşsün Şiiri - Adnan Durmaz

yüreğinde gül bulutlar
gülüşün sulara düşsün
zamanın kanlı yüzünde
yalnızlıktan üşümüşsün

kalbimi çarpmışsan taşa
sokakların ortasında
eğilip de almam geri
alıcı kuşlar bölüşsün

o uçurum orda kalsın
yarıya dek yürüdüğüm
ağlamaklı gök-yüzümdür
yağmurlar yağmadan gitsin

dedim adın yağmur olsun
yalnızlığın saçına in
dedim rüzgar ol ateşim
deli yangına dönüşsün

sen yoksan bağlansın kalsın
gök kuşağı düğüm düğüm
deli yürek hoyrat şaki
yalnızlığıyla sevişsin

devran deli-acı yeli
kırgın bakışın gölgeli
buruşuk bir kağıt gibi
yüzünde tuhaf gülüşün

yıldız dökümü mevsimi
olur aşkların da demek
yalnızlığım kuru ağaç
bu acıyı kim bölüşsün

bende seni bırakıp git
zaman karanlık çökünce
unutma yolumu ışıtan
yüreğimdeki gülüşsün

sevdanın yol ayrımında
bıraktığın deli kalbim
öylece kalsın ortada
külünü rüzgar süpürsün

adnan durmaz