Ne okyanus ne çimen
Toprak kokar gözlerin
Hem konuşup hem gülen
Kahverengi gözlerin
Gizem arama renginde
Bağırdın geldiğinde
Yeşilliğe boğdun beni
Şimdiye bakıyorum da.
Pek de bir şey kalmamış.
Ne senden ne benden
Ne ettimse anlamadın
Ne dedimse inanmadın
İşte yol sonuna geldim
Zaman senin kal sen şimdi
Gözlerine bakamadım
Göz yaşımın hakkı sende kaldı...
Helâl etmem heveslenme boşuna.
Her uykumun kâbus sebebisin
Karabasanlarla bıraktın düşlerimde
Kapımı ilk sesin çaldığında,
Ruhum semaya çıkmıştı.
Kapımı ilk sesini açtığımda,
Yedi kat semada yerimi çoktan seçmiştim.
Gülmedim sizden ayrı kalalı,
Belaya kafa göz daldım dalalı
Kendimi bu dünyaya saldım salalı
Yol bilmez iz bilmez oldu gençliğim
Nasihat ettim duyan olmadı
Kara sevda yazdım durdum kâğıda
Günler acımasız gelir bak bana
Tasayı evhamı koydum yan yana
Sakinlemez şu yüreğim sevdiğim
Okyanuslar evim ırmak gözyaşım
Yollar mı kapandı da gelemedin?
Randevu verdim sanki ızdırabı her demde.
Ellerinle çiçekler kaç mevsimdir soldu
Papatya goncalar üstelik en sevdiğin Yonca varken
Kalbi yerinde taş olanın
Sevgi nasibi olmaz imiş
Sen Ne edersen et yinede
Taşa sevgi ekilmez imiş
Nerden kandı gördü göz seni
İnsanız; etten, kemikten, kandan, Yok fazlası
Kuruttuğun iliklerim sende kalsın kirası
Hayata kumar dedik zar attık her gün
Gelmez bilmez misin altıdan fazlası.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!