Bıraktım sana artık yazmayı...
Okumuyosun,
okusan anlamıyosun.!
Derdimi yanlış anlıyosun
Demekki bunu , böyle istiyosun
Peki;
Hasreti çaktım gözlerine kinimle...
Nefretlerimi tahmin bile edemez düşmanım
Ne zırh kullandım,ne kalkan bu savaşta
Kendimi bildim en büyük pişmanlığım...
Yalnızlık içinde yalnızım biliyor musun?
Öyle dört duvar arasında kalmış kimliğim.
Dış mihraklardan yardım da istemedim
Kendi kendime kendi yağında kavrulur gibiyim.
Bir cümleye halk eyledin her kulu
Değer kattın kainata bir ruhu
Yazdığın kalem ile dedin ki oku
Okumayı bilmeyen kul neylesin
Çok sevgiler barındırdı
Gönlüm sanki barınaktı
Limanlarda bir sandaldı
Azap yolcu, sabır teknem
Yine geldik biliyor musun
eski zamanlardan bugünlere
Eski zaman ne diye sorma
bir zamanlar sana yazdığım
ve senin sadece baktığın
Cevap bile vermeden üstelik.
Fırtınaya tutulmuş yaprak misali
Oradan oraya Uçup giden benim
Dindirmez acı, sunulan meyler
Sanki bin yıldır sarhoş gibiyim
Ben de yazdım ilk mektubu ilk görevimde
O mertebenin daha yeni ilk merdiveninde
Kısmet değilmiş kabul olmadı dileğimde
Layık değilmişiz yakışmıyormuşuz neydek.
Kara sevda yazdım durdum kâğıda
Günler acımasız gelir bak bana
Tasayı evhamı koydum yan yana
Sakinlemez şu yüreğim sevdiğim
Okyanuslar evim ırmak gözyaşım
Kim bu derdi sardı başıma
Acımadı gözde yaşıma
Harman yeri ,kaldı başıma
Orak tırpan biçtiler beni
Akarsuydum hem durulmuştum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!