Padişahlar, ismim anılsın diye, saraylar, medreseler yaptırmış.
Bu uğur da ne savaşlar yapıp, nice canlara kıymış, kelleler almış.
Tacı, tahtı uğruna evlatlarını bile heba edip, hunharca astırmış.
İhtişamlar, zevkler yaşamış, haremler kurup, padişahlık yapmış.
Ne bilsinler, bütün kainatın sahibi yaradan Rabbım’in olduğunu?
Sen gideli aşkım kaldım, çaresiz.
Tek başıma kaldım, kimsesiz.
Çöl ortasındayım, susuz, sevgisiz.
Elbet kaderim, bir gün seni bulacak!
Telefonun ucunda, seni bekledim.
Mecliste kükreyip kavgalar edersiniz
Arka tarafta sohbetle kahve içersiniz
Medya da birbirinizi şerefsiz dersiniz
Siz nasıl milletin seçtiği vekiller siniz
Sen gittikten sonra ne kaldı, içimde?
Hayallerimi yıktı, bitirdi geçen zaman!
Söyleyecek bir söz kalmadı, dilimde.
Umutlarım kalmadı, gayrı aşkım inan!
Senin yokluğunla, acılar başlar içimde.
Atam meclisi kurdu, halka bıraktı, yönetsin diye.
Koyunlar meclisi hırsızlara bıraktı, yesinler diye.
Atamın meclisi hainlerle kaplı,vatanı bölsünler diye.
Kış geldi, dayandı, kömür, yağ belediyeden hediye.
Eurolar, dolarlar gitti, İsviçre’de.
Bazen zaman zaman kendime kızıyorum elimden bir şey gelmiyor diye yüreğim de ne fırtınalar kopuyor bir bilseniz içimi dostlarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!