Yaradılışta ğayemiz:
Allaha kulluktur bizim.
Ahıret aleminde de:
İman yarımızdır bizim.
Ahseni takvim üzere:
Gün gelir kapanır perde.
Biter dünyadaki hayat.
Evin olur kara toprak.
Başlar yeniden bir hayat.
El emanet, kol emanet.
Kazanlarda suyun kaynar,
Yakınların durmaz ağlar.
Dostlar cenazene koşar,
Gel kardeşim tevbe eyle…
Sıcak su ile yıkarlar,
Bir sene sonra yine,
Geldim güzel köyüme
Gençlikteki günlerim
Canlandı hep gözüme
Nice güzel insanlar
Ğururlanma insan oğlu:
Ölüm gelir biçer gider.
Mala, mülke pek güvenme;
Dünya fani gelir geçer.
Hani annen, hani baban?
Dost bildim ben hep yüzüme güleni.
Hiç düşünmez idim beyaz kefeni.
Evimden, yurdumdan attılır beni.
Şu fani dünyada kiracıyım ben.
Nerdedir dostlarım göremiyorum.
Bütün Dünya bakıyor,
Camiler yıkılıyor..
Medeniyet dediğin;
Irakta kan kusuyor..
Yaralı insan değil,
Kargayı sırtlamış bülbül,
Taşımakta zorlanıyor...
Seyr edenler hep gülüyor.
Bana ne diyenler gördüm.
Ana, babalara kalmadı hurmet.
Mahrum eyleme rızandan,
Gönder bize ihsanını.
Muhammedin hurmetine:
Göster bize cemalini.
İhsanın çok, in’amın çok.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!