Bir endamlı gönlümün sokağına taşınmış
Şarkılar söylüyorum sandım sesimi duyar
Kör olmuş gönül gözü yüreği çok aşınmış
Dilinden çıkan sözler tutulmaz faydan kayar
Bekledim durdum acep aşka davet eder mi
Gönül evim erdem yeri
Olmaz sözü bölen burda
Gönlünde güzel hoş görü
Dertle yüzü gülen burda
Sert sözlerin verir elem
Bak burda aşkın sanatı
İstersen hakla yöneti
Eğlenmeden tak kanatı
Bu şehre gel dost bu şehre
Ağıtların var sezilmez
Sana güler geçerim içimizi yaksan’da
Şer bizi yıldıramaz her türüne alıştık
Çıplak küfürle hergün canımızı sıksan’da
Şu gönül aleminde var olmaya çalıştık
Memleketin dağları gözlerimde tütüyor
Emeksiz malı isterken
Gönlü üzmeye çalıştı
Hırsı nolur sus derken
Ona kızmaya çalıştı
Sekiz saat çalışarak
Zalim Felek
Garip kaldım işte soranım yoktur
Kavruldu yüreğim kor zalim felek
Perişan halime gülenler çoktur
Şu gamsız yüzleri gör zalim felek
yol yorgunluğu açlık gözlerimin önünü karartmıştı yolculuk boyunca param yetmez diye hiç birşey yememiştim dolmuşa bindim beni barkalda indirdi indiğim yerde bir kahve vardı sormak için kahveye girdim tesadif ya bizim köyden birini gördüm ozamanlar on ayleye yakın adanada bizim köylü oturuyormuş.
bana akrabamızın evini göterdi zaten indiğim yerden uzaklığı beş altı yüz metre falan bulunduğumuz yerden gözüküyordu ve akrabamızın evini buldum varıp kapıyı çaldım assiye teyze kapıyı açtı oğlu ismail vardı beni görünce çok sevindiler assiye teyze aman oğlum sen ne geziyorsun burda diyerek beni içeri aldı hemen beni banyoya soktu bir duş al dedi oğlu ismailin kıyafetlerinden verdi duşumu aldıktansonra karnımı doyurdu ondan sonra sordu oğlum daha çok küçüksün nediye geldin buralara diye
bende ablamın yanına gideceğimi söyledim assiye teyze çok sevindi yavrum git ozaman belki sanada bakarlar kurtulursun dedi beni üçgün misafir etti assiye tezyenin dört çocuğu vardı iki kız bir oğlan babaları almanyaya gitmiş assiye teyze dört çocuğuna hem analık hemde babalık yapıyordu ve beni oğlu ismail le otobüs terminaline gönderdi bilet paramın üzerini tamamladı ismail manisaya biletimi aldı
Ve saat akşam dokuzda manisa otobüsüne bindim adanadan ayrıdım otobüs sabaha kadar yol aldı otobüsün mavini geldi burda inecksin manisaya geldik dedi indim otobüs devam etti gitti orda bir amcaya sordum dedim amca valliliğe nasıl giderim diye amca vilayete gitmen gerek dedi nerden gidilir dedim şu ilerden minibüsler gidiyor dedi benim param yok amca yürüyerek gidemezmiyim dedim amca evladım çok uzak gidemessin burası turgutlu manisa çok uzak dedi aynı elbistan otobüsünün yaptığını izmir otobüsüde yapmıştı izmire giden otobüse manisa diye bilet satmışlardı
neyse böyle sohbetli bir yolculuğun ardından istanbul top kapı otobüs garajlarına giriş yaptık otobüsteki yolcuları indirdik iki şoför kadın ve ben baş başa kaldık şoförler kadına bizimle kal dediler ben hemen araya girdim hayır apla sizinle kalamaz bir yere gidecekmiş onu ben götüreceğim dedim şoförler bana sen hiç bir yere gidemezsin önce şu otobüsü temizle dediler ben tamam abla temizlik işi bitenekadar beni bekler dedim şoförler topkapı anadolu otobüs terminalinin arka kısmında otobüs yıkama yeri vardı otobüsü oraya çektiler ben otobüsü temizleyene kadar kadın otobüste oturdu temizlik işi bitti ve kadına gel abla biraz dolaşalım dedim anadolu garajlarının içinde büyük bir kırathane vardı oyıllarda anadolu garajını bilenler bilir o kırathaneye oturduk bir simit aldım birde çay söyledim dedim apla sen bu çayla simidi ye burda beni kekle benim biryere uğramam lazım dedim tamam kardeş dedi ben dışarı çıktım niyetim onu denemekti dedim eğer bu kadın beni beklerse tekrar Elbistana dönmeyi kabul etmiş sayacaktım yok eğer giderse kadın bana yalan söylemiş sayacaktım yaklaşık iki saate yakın kadına gözükmeden anadolu garajının içinde vakit geçirdikten sonra tekrar kırathaneye geldim kadına baktım ki aynı yerde oturuyordu
beni görünce hemen gözlerinin içi güldü kadın aman kardeşim gelmeyeceksin diye çok korktum yerimden kımıldamadım tuvalete dahi gidemedim dedi zaten koca kırathanenin tuvaleti yoktu yahu bu nebiçim iş hergün binlerce kişinin uğrayıp çay içtiği yerde tuvalet yoktu işte bizim işletme anlayışımız böyle ben ozamandan beri böyle işletmelere çok kızardım türkiyede hangi garaj öyle değildiki mesela baş kentimiz ankaranın otobüs terminaline binden fazla otobüs yazı hanesi vardı bu goca garajda bir tane umumi tuvalet vardı yoksa vardıda benmi bilmiyordum. İnsan tuvalet ihtiyacı geldimi hadi umumi tuvalete tabi sıra beklemekten altına gaçırmassa neyse bu tuvaletmeselesi kitabımda konu sapması yapmasın konuya gelelim kadını umumi tuvalete götürdüm biraz sıra bekledik sonra tekrar kırathaneye geldik aslında bir yemeğe götürecektim ama param yoktu benin binlira bir harcırakım vardı oda iki simit iki çaya yetiyordu aplaya birsimit bir çay daha aldım dedim apla şimdi ben senin dönüş için biletini almaya gidiyorum sen beni burda yine bekle dedim otobüsün yanına geldim
şoförler otobüsün içindelerdi dedim onbinlira para verirmisiniz dedim ne parası harcırağını aldınya dediler ya tamam aldımda bana siz onbinlira daha verin aylığımdan kesin dedim şoförlerden zor güç onbinlirayı aldım Elbistalılar yazıhanesine gittim orda bilet satan bülent isminde bir katip vardı dedim bülen bey arka taraftan bayan yanı bir bilet ver dedim bülen ali arkada bayan yanı yok dedi tek bayanlara otobüsler genelde öntarafdan koltuk verirlerdi ben dedim neyse önden olsun fark etmez arkada olmasını istiyordum arkada olursa biraz sohbet ederiz gelirken olduğu gibi diye düşünmüştüm olmadı öntarafdan bir bayan yanından bilet aldım akşam saat dokuzda otobüsü yolcuları almak için perona çektik kadını yerini gösterdim kolduğuna oturdu ben diğer yolcuların bağajlarını alıyordum şoförün birisi benimle dalga geçmeye başladı halel olsun lan ali garıyı kendine ayarladın malda iyi ha diye bana şoförün böyle söylemesi benim çok zoruma gitti nerdeyse kavga edecektim vaz geçip sustum neyse yolculuğumuz tekrar elbistana başladı ve Elbistana geldik
yolculuk boyunca bu çalıştığım otobüsten ayrılmayı çok düşündüm çünkü bana yaptıkları içime dokunmuştu bir zavallı kadına benimgibi sahip çıkmamışlardı ve otobüs Elbistan garajlarına girdi dururdurmaz hemen arka kapıdan indim kadın önden iniyordu koştum elini tuttum gel abla dedim Elbistanlılar otobüs firmasının müdüriyetine doğru kadını götürken arkamdan şoför kızarak bağırdı heyy yolculzrın bağajını indirsene diye bende aynı şekilde dönüp bağırdım kendin indirlann diye
Elbistanlılar otobüs firmasının müdürü bizim köylüydü mehmet karpınar isminde çok değerli hatırı sayılır bir insandı kadınla beraber mehmet abinin yanına girdik ve selamdan sonra ben bu durumu mehmet abiye anlattım ve bana dediki oğlum ali şimdi seninle gururduydum bir köylüm olarak çok güzel bir iş yapmışsın dedi mehmet abi kadına hangi köyden kimin kızı olduğunu sordu kadın köyünü ve babasının adını söyleyince mehmet abi hanım kızım senin babanı ben tanıyorum dedi ve şaşırdık bende kadında sevindik mehmet abi dedi ali oğlum sen bu kızcağızı kurtarmışsın götürüp babasıyla barıştırmakta bana düşer barıştırayımda bir iğdeli olarak şu otobüs camiasında beraber gurlanalım dedi birde bu çok önemli çok sevap bir iş dedi ve mehmet abi ben ve kadın bir taksiye bindik kadının köyüne gittik ama kadın çok korkuyordu babasından bunu her haliyle belirtiyordu köylerine girdik kadın bize evlerini gösterdi kapılarının önüne taksi durdu babası kapının önünde birşeylerle uğraşıyordu bizi görünce yahu mehmet senin n işin var burda dedi ve kızını da gördü adam kızına sen anayın yanına git kızım dedi
okadar bizi başka bir odaya aldı adam amma yan odadan feryatlar geliyordu anasından kızım güzel kızım diye takside mehmet abi bize tembihlemişti istanbula gitme hikayesini hiç açmayın diye.mehmet abi kadının babasına kardeim kızın bana geldi kocası ile geçinemediklerini anlatı beni babama götür dedi bende aldım getirdim senden ricam kızına kızma yapmış işte bir cahillik dedi
Gayrı bilir gönlüm aşkın nehrini
Bugün hayalimde yüzdüm doyası
Dehil etmez içsem yılan zehrini
Aldım sağlam tetbir çıktı foyası
Başkası dururken onu seçmiştim
Güzelim emrette yoluna ölsün
Sanma ki sensizde yaşar bu gönül
Aşkından geceler uykusun bölsün
Zaten hasretinle şaşar bu gönül
Kül oldu yüreğim aşkın yakınca
-
Yüksel Çelik
Tüm YorumlarÜstat kalemine yüreğine sağlık,güzel bir şiir olmuş