Bir türkü vardı hani;
”Gam için mi doğurdun garip anam sen beni? ”
Dilime dolandı da sabahtan, sen düştün gönlüme
Doğuştan talihsiz bebeğim, sessiz meleğim.
Aynı karında yattığım, aynı kanı taşıdığım
Canım kardeşim Ali’m.
Ben senin hem ablan, hem annenim.
Doğruluk, dürüstlük, sadakat sende.
İyilik, güzellik var özünde.
Dünyayı verseler yoktur gözünde,
Gözünün bebeği söndü bir tanem.
Neylersin kader bu, bozamazsın ki,
Alın yazını silemezsin ki,
Yazan böyle yazmış şikâyet kime?
Yarın ne olacak bilemezsin ki…
Hırçın akan suydun çocukluğunda,
Anam, nasırlı ellerle yoğurdu bizi.
Babam keser burnuyla okuttu bizi.
Yoklukla okudun,yoktan varoldun.
Seni tamamlayan eşsiz bir eş buldun,
Dünyan değişti,bahtiyar oldun.
İki güzel yavrun dünyaya bedel,
Dönüş yok, ömrünü etme heder.
Sen O’na aşıktın, O sana destek.
Olmadı asla fikirlerine köstek.
Seni çok sevdi delice, ölenedek,
Sen şimdi yetim kaldın bebeğim.
Kayıt Tarihi : 5.1.2008 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Galiba iyiler pek fazla yaşamıyor.Sevgili gelinimiz yakalandığı habis hastalıktan kurtulamadı.Ne yazık kaybettik.Gidenler başını alıp gidiyor da kalanlar yaşamlarını nasıl sürdürüyor, asıl onlara sormalı...Bu şiirimi kardeşim Ali'ye ithaf ediyorum.
Şevki
TÜM YORUMLAR (10)