Ali Kılıç Kakiz Şiirleri - Şair Ali Kılı ...

Vur mazlumun kesesine yap sığınak,
Süte benzine su katarak ucuza satmak,
Kumundan demirinden çırpıp,çürük yapmak.
Görüp gözeten melekler var,yakışır mı sana.

Çıkarın karalamak,çarşaf gibi yazı yazmak,

Bak hele,her canlı yuva kurar.
Kızı su ısıtır, anası esbap yuyar,
Gelini çay içer, kaynanası koyar.
Vah! vah! besle kargayı oysun gözünü.

Kimi tohum eker, kimi nargile çeker.

İki cihan güneşi, kurtarıcımız yol göstericimiz Hatemül enbiya,
Peygamberimiz buyurdu ki:
’ Bir toplantıda Benim adımı anmayanlar, Benim ismim
geçerde salavat getirmeyenler sanki, merkepler toplantısından
çıkmış gibidirler.’ Salât ve selâm olsun ‘aline ashabına etbaına..

Paslı civileri aratmıyan diken ve pıtırak.
Her görkemli eylemde, hayatına ortak.
Ben senmiyim ki her gün gel, beraber kırıtak.

Çelme takan,dumansız ateşten yaratılan.
Tuzağına kim düşmüşse nâdim bin pişman.

Ey Allah’ın Rasülü!
Derimin siyah, yüzümün çirkin oluşu,
Benim Cennete girmeme manimidir?
Rasülü Ekrem s.a.v. buyurdular ki:
‘Ey sa’d,
Sen Allah’a ve Rasülüne inanmışsın,

Bir gün pire biti ziyaret eder, şöyle der
Misafire ikram etmek yokmudur birader.

Zengin bir adamın döşeğine yerleşmiş bit,
Bu sözün altında mı kalır,bak ne diyor işit.

İnsanların en şerlisi, iki yüzlüsü gururlu gezer.
Güya krallık tacının siparişini vermiş meğer.

Eşeğin ayaklarından çıkan tozu bahane ederek.
Elbisesiyle burnunu tıkadı, yüzünü ekşiterek.

Dosta giden bütün yollar, emin beldeye,
Kalbler meylediyor, Allahın evi Kâbeye.
Muhammed Mustafaya orada verdiler selam.

İlâhi aydınlığın ihtişamı parlıyor Hiradan,
Şerefi üstün Kuran inmemişmiydi oradan.

Alemler nura gark oldu, O’nunla övündü,
Kisralar çılgına döndü,tabiat alevleri söndü
Nübüvvet mabedinde,hakikat sabahı göründü.
Kokusu güzel,nuru ışık,canım peygamberim.

Zemzemle yundu, nurla mühürlendi.

Yürek genişliği şerefli bir duygudur.
Kalpler vahiy gölgesinde tecelli bulur.

Güzelliği ilâhi bir sır, yansır aziz insana.
Sevgi ruh kanalıyla akar gönül pınarına.