Her şeyi unutsam dalsam aleme
Dert üstüne dertle doluyorum ben
Aklımdan geçeni alsam kaleme
Sanki bir boşluğa dalıyorum ben
Ben beni bileli telaşım çoktur
İNCE MEMET'E BENZERDİ
BENİM BABAM
Adı MEMET'di yer altında maden kazardı
Çocukken roman okurduk
Adı ince memet…
Kömür karalı yüzü birde resmi vardı
Bunca çileli dünyadan
İşte geldim gidiyorum
Yaşadıklarım hep yalan
Kara bulut karardıkça geliyor
Sel olup çağlamak boşu boşuna
Can içinde nice canlar sönüyor
Karalar bağlamak boşu boşuna
Bir yanımız birbiriyle dövüşür
Sen karanlıklardan ağaran şafak
Sen duru göllerin gonca gülüsün
Sen ufuklardan parlayan ışık
Sen toprağa düşen alın terisin
Sen hayat,sen nefes soframdaki aş
Yanımdayken bile hasret çektiğim
Günü güne katar oldum neredesin
Böyle ayrılık mı olur sevdiğim
Yollarına bakar oldum neredesin
Hayalin karşımda gözümden gitmez
Her sitemde kederlerle
Dolduruyor bu dert beni
Hiç bitmeyen çilelerle
Öldürüyor bu dert beni
Ne bahara ne kışlara
Ayrılıktan başka türkü bilmiyor
O benden'de dertli inliyor sazım
Dilim feryadımı haykırır durur
Telim yüreğimi dağlıyor sazım
Gönül kapısında gönülsüz durma
Ben seni çok kırdım belki ağlattım
İnanki bu halin beni üzerdi
Seni çok sevmenin zevkini tattım
Hem sevip sevilmek nede güzeldi
Güzel gözlerine yaşlar sinerken
Soyun kim sopun kim ey gafil şaşkın
Aramıza nerden geldin şerrefsiz
Yalanın talanın dağları aşkın
İçimize nerden girdin şerrefsiz
Aramıza nerden geldin şerefsiz
Meğer hayat ne kadar kısaymış,
Meğer bu kadar kısa zamanda kendimize ve çevremize ne kadar çok zarar veriyormuşuz.
Kavgasız yaşamayı öğrendiğimizde,yıkıcı değil yapıcı olduğumuzda insanların SEVİ duyuları ön plana çıkar ve az zamanda çok güzellilkler yaşadığı zaman hayat çekilir olur....