Artık güneş ne renk doğar.
Ne renk açar çiçekler.
Rüzgar nereden eser bilmem,sen gideli.
Belki de bir hayat sınavındayım.
Hasreti,beklemeyi öğrendim.
Birazcık da sitemi.
Kış akşamlarının soğuğunda sensiz üşümek
Seni sensiz yaşamak
Gözlerinde sonsuzluğu görmek vardı hayalimde.
Bir bebeğin gözlerindeki umutsun.
Gözlerimin ışıltısı sendin karanlıkta.
Bir yudum hasretsin beklide bakışlarımın yansıması
Unuttum mu sandın,
O içinden hasret geçen türküleri.
Öylesine bakarken sessizliğe,amaçsız sayarken yıldızları.
Sanma ki aklımda değilsin.
Sanma ki unuttum gök gözlerini.
Yürürken yağmurlarda,amaçsızca ıslanırken.
Seni düşünürken
Omuzlarımda yıldız taşırım
Alaca karanlıklarda yakamozu izlerim
Yağmurlarımı yağarım toprağa
Kar gibi eririm bakışlarında güneşsiz sabahlara
Kağıtlara dökerim yalnızlığımı
Sen hep vardın aslında,
Sadece hayatıma girmeni bekledim yıllarca.
Ve sonunda buradasın işte.
minicik ellerin,burnun,ağzın,gözlerin ve yanımdasın.
İyi ki geldin Evlinim.
Gelir gelmez bana o küçücük halinle baba olmayı öğrettin.
Ey sevgili;
Hayat gözlerimizden geçen,azgın ırmaklar gibiydi.
Dolunayda yakamozdu maviliklerden içimize akan.
Hangi yıldızlardı,
Hangi gökyüzü,
Neden ve nereden olduğunu bilemeden ayrıldı ellerimiz.
gece gibisin,gündüz gibi.
Kar gibi,yağmur gibisin.
Islaksın ve soğuk.
Sıcaksın yakansın,görebildiğim kadar gerçeksin.
Duyduğum kadar seslisin,sevdiğim kadar sevilen.
Ağladığım kadar tuzlu ve kandığım kadar yaramsın.
O mahur beste çaldı ve ayrıldın aramızdan.
Geriye kiraz ağacında yırtılmış bir gömlek,
Acılara tutunmuş umutlar
Ve acılardan arta kalmış bakışlar kaldı.
Hep dolaştın daldan dala,
Ya çalıkuşuydun,ya kafeste kanarya.
Hep seni hasretlerde düşündüm.
Gözlerine bakamadım doyasıya,
Elin tutmadı ellerimi.
Hayalini bile kuramadık seninle,güzel günlerin.
Seni sevmek suçtu sanki.
Kapanmaya yaramdın,
Çok soru var sorulacak.
Sevinçler,hasretler var yaşanacak.
Çok ağladı bu gözler,utanmadı sıkılmadı.
Bir yanardağ gibi çağlardı gözyaşları yüreğinden kalbine.
Hep o içinden yar geçen türküler de dolardı gözleri.
Sadece ayrılıklar yıkabilirdi onu,dağ gibi durduğu hayatın karşısında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!