Bir gün soylu sevdam
Acılarımızdan kurtulacağız,çok alıştığımız acılardan.
Acılarımızı unutup çıkacağız ayrılıklar sokağından
Saçlarımızı dağıtacak rüzgarlar.
Ellerimiz üşüdüğünde,
Yine titreyecek içimiz.
Karşımda duran,
Acılarla yüklü hayatı yenmeye çalışıyorum
Bir omzumda sen,diğerinde yokluğun.
Ben hep türkülere ağlıyorum
senle alakasız aslında.
Senle değil şiirlerimle konuşuyorum.
Belki seni,
Senden daha fazla düşünmek haddim değil.
Ama,
Karanlıklar çökünce pencereme,
Aklıma düşüyorsun izinsiz.
Bana çok şey öğrettin,bu yüzden sevdim belki de.
Gökyüzü dargın bana
Bedenime yağmurlar yağıyor
Rüzgarlar esiyor
Ay bile küsmüş gelmiyor pencereme
Bir dağlarım kaldı benle barışık
Bende ona gidemiyorum
Gözlerim bulutlandı yine,
Bilmiyorum neden.
Sensizlikle geçen bir günün daha alaca karanlığında,
Dağları izliyorum,
Seni benden alan dağları,
Kinle nefretle izliyorum.
Gözü pek umutların ilk adresiyim
seni düşünürken hep başımı ellerimin arasına aldım
Bu sıralar başım yere bakıyor hep.
Sana şiirler yazmak için,
Haksızlık meydanında ucu bileyli kalemler arıyorum.
Denizlerden kopup gözlerine dalmak istiyorum
Güneş doğar mı ki dağlara.
Doğar mı ki yüreklere umutlar.
Gözler görür mü ki umudu.
Yalan mı her şey,yalan mı doğan güneş.
Doğacak elbette,rüzgarlar esecek umutlara.
Ne kolay değil mi,habersizce gitmek.
Hangi his bitirebilir insanı,yaşarken öldürebilir.
Gönlüne prangalar gözlerine parmaklar.
Hangi sevgi hapseder insanı kendine
Konuşturmaz güldürmez.
Yokluğun tabi ki
Yokluğunda bittim öldüm sandım
Hani bakarsınya bazen gözlerime.
Sonra çekersin ellerini yüreğimden.
Hep o şarkıda,
Göz yaşlarım zorlamaya başlar kirpiklerimi,
Senin haberin olmaz hiçbir zaman.
Git de rüzgarlara sor,saçlarımı dağıtan.
Hep sevmek isterdim,
Ve sevilmek delice.
Ölene kadar ölümüne sevmek ve sevilmek.
Ne vardı ki zaten ölümden öte,
Yada ölüme kadar.
Acılar,umutlar,sevgiler,ayrılıklar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!