Bu şehir bir başka bahar gelince
Kucak açar aşka gönül sevince
Güzellikler sunar kendi elince
Aşığım yar sana bu İstanbula
Çiçek açmış dallar baştan aşağı
Gezilir sahil boyu
Giyilir açık koyu
Görülür türlü huyu
İstanbul güzelleri
Severler deli dolu
Ayrılık nedirki bir kara bulut
Atar yağmurunu dökerde gider
Üzülme ey gönül gel onu unut
Bir zaman boynumu bükerde gider
İstanbul içinde güzeli boldur
İstanbul bölünmüş iki yarıda
Martılar eğleşir durur yalıda
Bir deniz uzanmış eli arada
Bizde öyle kaldık ayrı yakada
Elele çiçekler güller taşıdık
Gidiyorum artık ben bu şehirden
Kendime başka yer bulur uzakta
Akar gibi sessiz sanki nehirde
Yaralı bir kalbim olur kucakta
Sende deli dolu yıllar bıraktım
Oturdum masada karşımda seni
Görmek istiyorum güler yüzünle
Elimde güllerle düşündüm seni
Seni bekliyorum bakar hüzünle
Muhabbet içinden doğuyor sevgi
Herkesin içinde gönül dünyası
Bazen tatlı, bazen acı görünür
Ne kadar saklarsan gönül yarası
Göstermesen bile ucu görünür
Derdini demeyen derman bulamaz
Her şey görünmüyor gözler önünde
Verilen, tutulmaz sözler önünde
Bakma yar güzelim yüzler önünde
Geçti benden sevda adı anılır
Kırdım aşk kadehim ben o masada
Sen beni kendine layık görmedin
Sevgini ortaya koyup sermedin
Benim kadar sevip gönül vermedin
Aşkı bulduğunda görürüm seni
Yaktığın ateşler birgün küllenir
Kaçırma hiç bakışını
Seviyorsun gözden belli
Gördüm o aşk yakışını
Yanağında közden belli
Sevgi aşkın baş tacıdır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!