Erişilmez uçurumların dibinde
Kalan belki de en derin özleyişlerdi…
Ama umut—
Tazeydi,
Sevda yüklüydü.
Suskunlukta Gizli
En çok kendine küser insan
Böyle zamanlarda…
Ne seni suçlar ne alemi.
Yürekte taşan
Uzak bir ayrılığın izini taşıyor bu sevda yolları,
Yüreğimde papatyaların serin esintisi,
Sanki rüzgârla savrulmuş bir gelincik tarlasına düşmüşüm…
Birer birer uzaklaşıyor duygular,
Ne olur, bırakmayın beni
Sessizliğe ve hatıralara terk etmeyin.
Sonsuzluğa Dokun
Geceyi sırtıma örtü gibi aldım,
Yorganın ağırlığı değil,
Sensizliğin sustuğu bir yük çöktü bedenime.
Koynumda kıvranan aşk,
Etrafında ihaneti
Yaşamamış birini ararsan
Boşuna…
Kimi dostunda yanar,
Kimi hayalinde yanılır insan.
Sessiz Akış
Özlemlerimizi
Okyanus deltasına bıraktık,
Nehirlerin çağlayarak doğduğu
Gözelerden içeceğiz bir gün.
Emanet
Bırakıp gittin ya, sorgusuz…
Hayalini ve hatıralarını ardından bırakıp
Yağmur taneleri olup
Kabından taştın.
Yönsüz Özlem
Yüreğimde Özlem’in ince sızıları,
Rüzgarsız kalmış bir uçurtma gibi…
Yön bulamaz boşlukta,
Çaresizce savrulur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!