Ein goldner Schleier legt sich sacht,
Die Welt im sanften Dämmernacht.
In Wäldern raunt ein leiser Wind,
Ein Flüstern, das den Herbst bestimmt.
Die Blätter tanzen, still und schwer,
Üşüyen bir bulut parçasının kararmış hüznü var içimde,
Kokunu çiseleyen bir avuç toprak uğruna;
Uğurladım seni ben bu kara topraklara,
Tutarken çaresizce ellerini cansız bedeninde.
Yokluğun acıtmıyor, kalbimin buğulu denizinde;
Öldüğünde ölmüştüm gözlerimden akan sen birikintisinde.
Bir Şubat akşamı seni bırakıp gidişim;
Gökyüzünü son akşam, yağmuruna yitişim.
Kararırsa bulutlar, sürgün olur inişim;
Aşkın ile başladım, saçlarında bitişim.
Soğuk raylar üstünde kızıl güvercin,
Kaleminle çizdiğim, ne sel ne desen;
Çizmeye ne gerek, kalpteki sel de sen.
Ömrüm için yazdığım, her eserimde sen;
Ateşimsin ama geçemediğim ser de sen.
Ruhumuzdan tüten, umudumun bilincidir;
"İçim!" dedirt bu kalbe, çünkü gözlerimdesin;
İçimde bir harabe, "Ben hep özlerim." desin.
Işık vurmuş yüzüne, kalbimde bir yerdesin;
Mavilere boyandım, karış bulutlara derde sin.
Topladım dün gökyüzünden pembe bir kasımpatı.
Oğuz’un toprağı kutlu kana boyandı,
Kan kokulu bir geceye kırk nefer uyandı;
Bağımsızlık ateşi Vey ırmağında yandı,
İlterişle orduları sefil Çin’e dayandı.
Kutluk doğdu yeniden, kılıç tutan ellerle;
Sakladığım hislerimi kağıda yazan kalbimdi yâra
Hislerimin ruhusun, ruhumda kanayan kalbimdi yera
Gülümse ay ışığım, aşık sana susayan kalbim diyara
Gözlerinin siyahı bu diyar, senden önce kalbimdi yara.
Sönmez ışığımız, bir şarkı yazdım tan yerinden.
Sensin taş kalbimden taşan aşka ter ektiren
Neydi güzel gözlerini unutmamı gerektiren
Ölmem için bir soğuk kış günü bir de gerek tren
Unuttum ben aşkımızı gerek pes et gerek diren
Bir anlam ararsın cümlelerimde bulamazsın
Uyan denizin asil kızı, gözlerinden ay bulayım;
Unutursam eğer seni, özlemin ile kaybolayım.
Sahilin serince sesi, faili meçhul kalp olayım;
Söndüğünde tüm ışıklar, şu gözlerine kalp olayım.
Yazsam ismini kağıda, nefesin kalbe dokunur;
Uyuyakaldım; aşkının dudaklarını okuyan ninnisine.
Yazdım ismini içimdeki gökyüzünün has mavisine
Ve gözlerinse mecazlarım, mum ışığının manisine,
Hapseder mehtap belki bizi, bir akdeniz defnesine.
Duyuyor çığlıklarımı sesin kadar uzaktan bir âmâ.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!