Ali Aydın Şiirleri - Şair Ali Aydın

Kırlangıç fırtınasını bilir misin sevgili?
Gemiciler ona göre çizer rotalarını;
Sığınacak ilk liman nerede bilirler.
Bense senin poyrazlarına açılmışım,
Direği kırık yelkenlerimle.
Ve, hayatının okyanuslarından geçeceğim apansız,

Havası griye çalan İstanbul’da, sıradan bir gündü,
Henüz yazılmamış, bir roman kadar da uzun.
Yelkovan akrebi, saniyeler saliseleri kovalarken,
Zift kokan yollar ayaklarımın altında eriyordu.
Tramvayın kalabalığından sokaklara akıyor insanların yorgun gölgeleri,
Sonra, martılar kadar özgürdüm gökyüzünde.

Senin ayak basmadığın uykusuz şehirlerde,
Alnımdaki perçemler düştü ıslak kaldırımlara.
Kaç geceler kırmızı şarap şişelerine sarılarak uyudum, sen diye.
Kaç geceler başıboş bir sevdanın peşinden koştum,
Gençliğimi meleksiz şehirlerde yitirdiğimi bilmezsin.
**

Aşk denilen şey uzak olsun.
Öylece uzaktan bak, gülümse gözlerinle.
Bu sırrı sonsuza kadar saklayalım.
Tılsım bozulmasın sakın.

Ellerimi tutma,

Tutsağın olmuşum, sorgusuz sualsiz,
Paslı prangalar vurulmuş, cılız ayaklarıma.
Yüreğimle sana koşarken, vahşi kısrak misali,
Pervasız bir direnişin ortasındayım.

Bak, alacalı kurtlar kemiriyor, kimsesiz kentleri,

Geceyi vurdular İstanbul'da,
Ateşler içinde kıvranan
Kızkulesi'ne karşı.
Pusluydu hava,
Kaldırımlar ıslaktı.
Ne denizde bir balık,

Tenine yorgan diye örttüğüm,
Yıldızları kaldırıyorum usulca,
Ve, Ay’ın çıplaklığı vuruyor gözlerime,
Dalların çiçek açıyor; tenini her öpüşümde.

Vivaldi’nin “Dört Mevsim”inde sürüyor,

Benim denizim balıklarla dolu rengarenk,
Serseri martı gibi uçmaktayım ADA'da,
Peşinde koşmaktan yorgun düştü kanatlarım,
Sevgine susamışım buralarda görmezsin, neden?
Hani o, kendi mevsimine ihanet eden Eylül'le nispet,
Nilüferler açtırmalıyım yüreğinde.

Senin kömür karası saçların,
Uçuşuyor tel tel.
Servi boyunun peşi sıra,
Kuyruklu yıldız misali.

Benim ak düşmüş saçlarım,

Ne kadar uzak diyarlarda olsan da, o kadar da yakınımdasın.
İçimi titreten, o buğulu ve sevgiyle bakan gözlerini özledim.
Lal olmuş dilim, vahşi bir nehir misali akıyorsun ya yüreğime.
Ümidimin tükendiği yerde, hep senin hayalin çıkıyor karşıma.
Filizleniyorum gizlice senin gövdende, renklerimi görmüyorsun.
Esirin olmuş bu deli yüreğime söz dinletemiyorum, duymuyorsun.