Ali Asaf Şiiri - İlhan Keskin

Bak Ali Asaf, insanı iki şey yıkar bitirir.
Biri, dost bildiklerimizin vefasızlığı,
Bir de, sevdiklerimizin gidip te geri dönmeyişi.
Yüzüne gülüp te, arkandan kuyu kazanlar olur.
Sen, sen ol Ali Asaf, ayakta dimdik dur.
Bilesin ki, her gülüş, masum muhabbet olmayabilir.
Cansın diye, yalakalık yapan çıkıp ta, arkandan vurabilir.
Şirin görünüp seni, maksadı için sömürebilir.
Bak Ali Asaf, yüreği has insanların muhabbetinde kal.
Onların adamlığında şüphe olmaz, gelmez asla zarar.
Ahtı vefayı çok iyi bilirler, sen unutsan da, onlar seni bulurlar.
Ve tek sermaye muhabbettir derler, gerisi geçici hepsi yalan.
Bak Ali Asaf, eğer seversen bir gün, merhamet fıtratı olanı sev.
Onlar riyasız, çıkarsız, en şefkatlisinden sevgine karşılık verir.
Merhametli kalp duygusal olur, o kalp aşkın hakkını verir.
Düştün mü hayatın gailesinde dara, koşarak sana gelir.

29.12.2017
İlhan Keskin