Algoritmik Ahenk Şiiri - Kasım Kobakçı

Algoritmik ahenk, anlamsızlıkla anlaşır,
Aklın akışına, set çeker aritmetik.
Biçimin baskısı, bükerken bilekleri,
Belirginleşir boşluk, belirsizleşir bütün.
*
Cetvelle çizilen, cümleler cisimleşir,
Çerçeveler çeler, çelimsiz çağrışımı.
Dizgeler donuklaşır, dairesel döngüde,
Duygu dışlanır, desen dokunur dizeye.
*
Estetiğin egemenliği, ezerken evreni,
Figürler fırlar, fanustan fütursuzca.
Grafikler gölgeler, gerçeğin gövdesini,
Görüntüde gizlenir, gayesiz gidişat.
*
Hesaplı hamleler, hapseder hakikati,
Iskalanır ışıltı, ıssız ırmakta.
İmgeler iğdiş, iskelet ileride,
İnşa edilir intizam, ince ince.
*
Kurallar katılaşır, kuramlar kilitli,
Leksikonsuz lisanlar, lekelenir levhada.
Mekanik mırıltılar, mühürler manayı,
Mermerleşir metin, mimarisi mutlak.
*
Noktalar nöbette, nesnellik nirengi,
Odaklanır olgu, oyunsuz, olansız.
Örgüsü örtüşür, ölçülü örnekle,
Pusulası paslı, perspektifi puslu.
*
Rotası rasyonel, resimler resmedilir,
Sözcükler, sayısal sınıra sıkışır.
Şablonlar şaşmaz, şifreler şeffaf,
Teknik tiranlığı, tırmanır tavana.
*
Usludur uyaklar, uçarı değil,
Ütülü ünlemler, ürkütmez asla.
Varyasyonlar varır, vaktinde vadiye,
Yüzeysel yapılar, yansır yarına,
Zirvesi zorlama, zemini zayıf.