Âleme at beni Şiiri - Yorumlar

Görmekten kör olan gözler gördük!
Sonra görüntülerin karartısını..
Sonra iyice zifir, sonra beter ayaz!..

Nerelere sığmadık, nerelere bağırdııııııııııık!
Nerelere yazdık, okuduk.
Ne çok yazık olduk
Ahhh, niye anlamadık, biz hep neyi anlamadık?

Sükûna eremedik.
Tümden geldik, kendimize gelemedik..

düşünürken utandım, utanırken düşündüm

biz kimiz ki; alemi bu kadar yaşanmaz hale getirebiliyoruz

insanlığın tükendiği an'ları mı yaşıyoruz, yoksa...


selam ve saygıyla

Kabil amcanın çocukları..!!!!

birilerinin atmasına gerek yok ki nasılsa olacağız..
hayyam diyordu ...
Şu testi de benim gibi biriydi;
O da bir güzele vurgun, dertliydi.
Kim bilir, belki boynundaki kulp da
Bir sevgilinin bem beyaz eliydi.

bazen yaşananlar bizleri çok etkiler ve üzer...

ama üzücü olan bu yaşananlardan ders almamızdır...

ve yaşanacaklara göz yummak gibi..

etileyici be hüzün dolu dizeler...

saygılarımla kutluyorum...

İnsan olmaktan usanmış bir can
Hiç.. bir fidan gördün mü sen
….Filizlerini sürerken,yeşilini hüzünle yakan?


Bir şırınganın içine çek beni
Sonra, bir sümbülün damarına zerk et
….çiçek içsin bedenimi, tenimi çınayaza terk et

İnsan olmaktan usanmış bir can
Hiç… bir adem gördün mü sen
….bebeğe “yaşam veren” iken….bebekleri öldüren?

Çiçeğe ver beni…
At beni âleme…
sadece ruh olayım
Âlemde sis kalayım

hikaye kısmındada belirttiğiniz gibi..bazen insanın ot olası geliyor veya bir buhar..insanların yaptıklarını yıktıklarını gördükçe buysa insanlık kuru bir ot olmayı yeğlerim elbette...
kutlar
saygılar sunarım

çok hoş bir anlatım..tebrikler...

kainat çarkında kusursuz işler ta ki insan eli değinceye kadar...biz insanlar cüzzi iradesiyle külli iradeye baş kaldıracak kadar ahmaklar topluluğuyuz..yaşamın felsefesini varoluşda ki gerçeği anlayan gerçeğin içinde ne kadar yalan bir dünyanın var olduğunu göre bilir ve kana bakamaz böylesi insanların gözleri ve malesef idrak şöyle dursun zamanla hepimiz öğrendik kana kanlı gözlerle bakmayı...

kutlarım çok güzel bir şiir okudum..
sevgilerimle kurbağaprenses

İnsan olmaktan usanmış bir can
Hiç.. bir fidan gördün mü sen
….Filizlerini sürerken,yeşilini hüzünle yakan?


Bir şırınganın içine çek beni
Sonra, bir sümbülün damarına zerk et
….çiçek içsin bedenimi, tenimi çınayaza terk et
...........................................

İnsanın insana, canın cana yaptığı anlamsız VAHŞETİN iniltisi ve utancı var şiirde...

Duygunun tüm kıvrımlarında gezinen hayalkırıklığı ve utanç, ruhu çiçeklerin dünyasına atıp bedeni keskin ayazın sonu belli olmayan sürükleyişine terk etmiş...

Bebeklerin ve vahşetin başrol oyuncularında tüm duygular öyle kökten kesilmiş ki bırakın bu utancı, geride bıraktıklarından ve gelecekte yapacaklarından duydukları gurur İNSANİ duygularının iflas etmesine sebep olmuştur...

ŞİİR okudum...

Çok güzel ve anlamlıydı...

SEVGİLER...