Albüme bakerken Şiiri - Halil Aydın

ALBÜME BAKARKEN
Açılınca albümün yaprakları
Resimler serilir gözlerimizin önüne
Kimi sarma dolaş, kimi el ele
Sanki el sallarlar geçmişten geleceğe

Kimi baba anne, kimi el ele
Kimi yakışıklı, kimi güzel
Kimini yakıştırır, kimini yakıştıramazsın
Biri birine
Kimini tanırsınız her halde o dersiniz
Kimini tanımaz, kim ki o acaba, nerde
Dersiniz kendi kendinize

Kimi resimler albümün başındadır
Onlar yuvayı kuranlardır
Mutluluk pozları verirler
Acaba mutlu mu yaşamışlardır
Sorar başkaları biri birine

Sonra çocuklarının resimleri gelir
Onlar şimdi ana, babadır,
Babalar çocuklarının ellerinden tutmuş
Kimi zaman asma tahta köprüde,
Kimi zaman parklarda, dedeler nineler
Salıncakta sallarlar torunlarını

Sıra okul arkadaşları fotoğraflarına gelir
Anan, ya da baban belki resimle arasında
Öğretmenleri aralarındadır bakınca bellidir
O öğretmenin kim bilir şimdi nerededir,
Hakkında iyi kötü sözler söylenir

Artık dedelerin, babaannelerin resimleri gelir
Suratların değişmişliği fak edilir
Saçlar ağarmış, alın kırışmış, yüz çizik, çizik
Belli ki yıllar iyice yıpratmıştır
Onlar şimdi nerelerdedir kim bilir

Çerçevelenip resimler asılıdır duvarlarda
Konuşmadan, yemeden, içmeden
Öylesine gülerler geçmişten geleceğe
Ne yaptıklarından ne yaşadıklarından
Resimden başka iz kalmamıştır
Bir zaman sonra o resimler de iner duvarlardan
Atılır bir yerlere solar gider tanımaz kimseler
HALİL AYDIN (Sizden biri)