Alaz Bir Düşünüş Oldu Hayat

aşkın ve umudun kendini çevreleyen kesitlerinde
mor düşler birikir
dudaklarımızdaki kan tortuları
hüzzam duruşmaların sorguları olur
biliriz ki, ne sistemi vardır aşkın
ne de belirli bir diziliş düzeni
kurgusuz bir iç dökümüdür o,
bir sarılışın koynunda finalleri yaşar
bir ayrılışın derin koyunda da
asla onarılamayacak pişmanlığı tadarız

ötesini yakıp, yıkıp ve kırıp geçtiğimiz
düşünüşlerin penceresinde
kırık sesimizin mağrur dökülüşleriyle
gelmeyecek sevgiliyi bekleriz
uzanıp düşlerde birbirimizin ellerine,
‘nasılsın gülüm’ demeyi düşleriz
düşledikçe bunları, gül üşür dalında,
nehirler sessizliğine bürünür
biz ansızın ıslandığımız bir bekleyişin
hacimsiz sularına gömülürüz

sargısı çürümüş yaraların boğumunda
alaz bir düşünüş hayat
aşkın pullarını kazıyor kadınlar
bekleyişlerle örseli tenimden
yoksul vakitlerin istasyonlarından
geçer iken yorgun trenler
ıslak raylarında yetişir
aşkın derinlerindeki emsalsiz çiçekler
kırık bakışlı bir adamdır aşk,
eksilmez yüreğinden hüzünler