Âlâmet-i Kıyamet. Şiiri - Ali Rıza Saygan

ALÂMET-İ KIYAMET.
Bu şaşkın halimizi; Resûl eyledi beyan,
Gün gelir garip olur, sünnetlerime uyan.
Her evden, şarkı, türkü, semalara yükselir,
İşitilmez olacak, duyulmayacak ezan.

Âlim bulunmaz olur, cahile kalır meydan,
Mü’min olur zavallı, kâfirlerse; Süleyman.
Kadına uyar erkek, çağdaşlık der adına,
Düzen böyle değişir, ev de hâkim’dir zen an.

Yüksek, yüksek binalar, gökdelen ve apartman,
Süratlenir yolculuk, uzak kalkar aradan.
Âlim der tanıtırlar, yobaz başa taç olur,
Zalime başvurulur, kurtar diye belâdan.

Hayâsızlık çoğalır, dürzüye kalır meydan,
Alçaklar ve caniler, mecliste okur ferman,
Doğruyu söyledin mi, dokuz köyden kovarlar,
Dinciler hep ulema, dindar’a derler nadan.

Çok medh ederler ancak, kişide yoktur iman,
Erkek’te kadın gibi, giyer ipekten mintan.
Sosyeteyim diyerek, açılır, saçılırlar,
Kadınlar libas giyer, sunarlar, baldır, gerdan.

Fitne kaplar her yanı, adam öldürür yoktan,
Bîd-at sarar cihanı, kalmaz sünnete uyan,
İslâmiyet yerilir, haramdan kaçınılmaz,
Laftadır; Müsliman’lık, ses için dinler; Kur’ân.

Gerici der; Mü’mine, kollanır mürted olan,
Bunlar mutlak olacak, bil kıyamet kopmadan.
Deccal büyük alâmet; Horasan’dan çıkacak,
Sonra; Şam’da Cami’ye iner; İsa semadan.

Resülullah buyurdu; Fatma’mın evlâdından,
Babası; Abdullah’tır; Mehdi adın da civan.
İslâm’a kuvvet verir, îman’la dolar bu arz,
Hazreti İsa ile birleşir bu pehlivan.

Öldürürler; Mehdi’yi, dünya’da adl-ü emân,
Ye’cüc; Me’cüc adın da, kavim çıkar ardından.
Yayılarak dünya’ya, her yanı kana bular,
Mekke’de; Dâbbe-tül erd, çıkar; Safa altından.

İyiliği fenadan, ayırır bu dev hayvan,
Bir başka alâmet’se; Güneş doğacak garp’tan.
Ceman imana gelir, bunu gören kâfirler,
Bu dem kabul olunmaz, imana gelen mihmân.

Bir başka alâmet’te, Aden’den çıkar duhan,
Yıkacaklar; Kâbe’yi, birkaç; Habeş-i yaban.
Kuran-ı azimü şan, kalkacak yeryüzünden,
Ölecek; Müslüman’lar, kalacak ehl-i tuğyan.

Nice kötülük varsa, yapacak canaveran,
Hicaz’dan bir ateş ki, herkese verir heyecan.
Azgınca dolaşırken, kopar o an kıyamet,
Daha neler var amma, anlatamıyor lisan.

Ne yazıktır, ne hazin; Ma’büd se falan, filan,
Allah-ım korumazsan, sonumuz olur gir yan.

Arz Ederim.
Şiir No: 117
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Tarih: 15- 06- 1992