Akşamları Daha Güzelsin

Gizemli bir ışık siner tenine
Aydınlatır korkuların tenha köşelerini
Yorgun ve masum bakışlarında derinlik
Sessiz bir şarkı mırıldanır bakışların
Her vakti günün daha bir büyüler beni varlığın ama
Ama işte nedendir bilemem
Akşamları daha güzelsin

Gözlerinin ufkunda kaybolur güneş
Bir huzur yansır gülümsemene
Saçlarında yorgun bir esinti
Ses tonun geceye yakın
Ay halesi gibi ışıldar buğday tenli ellerin
Ellerine dokunma hayali
Nefes kesen maceradır her gün her vakit
Olsun bence yine de sen
Sen en çok akşamları güzelsin

Kirpiklerine musallat çapakları
Terli avuçlarınla sıyırırken
Saçların zihnim kadar dağınık
Korkularım kadar karamsar
Gecelerim kadar uzun
Sabahın bütün aydınlığı berrak yüzünde
Kırılgan kirpiklerinde bir telaş bir telaş
Yanaklarına çiğ düşen seherlerden daha güzelsin
Her vakit öylesin evet ama
Ama işte akşamları daha güzelsin

Sabahmış akşammış fark etmez sanma
Gün batımına benzer gerçi gün doğumu
Ben de öyle sanırdım ama değil işte
Benden sor sen en güzel olduğun vakti
Daha mı iyi bileceksin benden sen
Sen akşamları daha güzelsin