Akşamın perdeleri indiğinde

Akşamın hüzünlü perdeleri indiğinde,
Günün son ışıkları göz kırptığında.
Gökyüzünde yıldızlar, birer birer belirdiğinde,
Ruhumda bir melodi, sessizce söylendi.

Sakinlik hakim, Günün telaşı geride kaldı
Yorgun bedenler dinlenmeye çekildi.
Sessiz sokaklar,rüzgar serin, huzur buldu,
Ve akşamın büyülü dokusuyla etrafa doldu.

Akşamın hikayesi bir masal gibi başlar ,
Gizemli bir dünya, gözlerde parıldar.
Yorgun ruhlar, sıcacık bir kucak arar,
Ve akşamın kollarında huzur bulur.

Gündüzün telaşından izler yavaşça silinir,
Gelir ruhun dinginliği, huzuru verir.
Gözlerdeki umut, içimizde canlanır,
Ve akşamın büyüsü, ruhumuzu taşır...