Akşamın Fısıltısı Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Akşam iner usulca,
Gökyüzü bir sır perdesi,
Güneş, yorgun bir yolcu gibi
Dağların ardına saklanır.

Rüzgâr taşır geçmişten yankıları,
Bir yaprağın titremesinde,
Bir kuşun sessiz süzülüşünde,
Kayıp zamanların nefesi duyulur.

Gölgeler uzar, dillerini çözmeden,
Her biri bir hatıra fısıldar,
Kiminin yüzü tanıdık,
Kiminin adı unutulmuş.

Bir yıldız düşer, gök susar,
Kim bilir hangi dileği taşır.
Karanlıkta bir mum yanar,
Işığı içimizdeki boşluğu doldurur.

Bu bir son değil, bir geçiştir,
Geceye açılan mistik bir kapıdır.
Akşam, ruhun aynasıdır;
Sessizlikle konuşur,
Sonsuzlukla buluşturur.