Her yerde kızıllık; solgun çiçekler…
Yerinde güneşin,yeller esiyor
Mavi ay,sabırsız,doğmayı bekler;
Zûlmet,acımadan, ufku kesiyor.
Muttasıl,yaprağın macerâsıyla;
Gölgeler,oynaşır karanlık suda.
Dünyayı bir daha görmek yasıyla;
Yıldızlar,kederle bekler pusuda.
Rengi değişirken aldan,karaya
Yavaşça sönüyor âhengi,ufkun.
Söyler misin bana? Ey köhne dünya!
Ne kadar sürecek,bu derin uykun?
18/05/2002-01/042003
Kayıt Tarihi : 29.1.2004 19:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!