Akşam Soğuğunda Şiiri - Mehmet Kalay

Soğuk aralık akşamında,
Yağan kar.

Yürüyen bir adam,
Düşünceleri ve düşleri şemsiyesinde toplanmış.

Kaldırmış başını,
Görmüş bir silüet.

Başı öne eğik,
Yürüyor çıtı pıtı.

Düşünceleri ve düşleri karşısında,
Şaşkın bir adam.

Geçerken yanından,
Haykırıyor ………! diyerek.

Bakıyor önce ürkek gözlerle,
Soğuk, soğuk.

Sonra gözleri, sıcak mı sıcak,
Islak fare misali.

Hal hatır faslı arasında,
Yakınlaşmak için gidip gelen adımlar.

Dönerlerken arkalarını,
Adam çıkıyor şaşkınlıktan.

Vermek için,
Düşünce ve düş şemsiyesini,

Dönüp ardından bakıyor,
Yok …!

Yürüyor bir adam ıslak kaldırımlarda,
Akşam soğuğunda.

Yağan kar,
Yüzünde donan göz yaşlarıyla.

20.12.2002 - İstanbul