Akrebin dünyasın da... Şiiri - Ömer Arıkan

Akrebi okşarım yumşak dounuş
Akrebin kıskacı tenimi yarar
Ağu bedenim de ruhta yok oluş
Zerrem delik deşik ruhum da duvar

Ölümü bir zerre damlad gördüm
Ağular beynimde hür dolaşiyor
Ben dünyamda iken kustum böğürdüm
Kaderim yazıma bakıp şaşıyor

Dünyalar önümde küçüldü bitti
Alemler ötesi görünür oldu
Bir ışık demeti tenim eritti
Fezalar tükendi sürünür oldu

Yokluğu böylece kabul eyledim
Bedenim ki meğer yığınla etmiş
Bu kadar önemsiz nesne bileydim
Bunca acı bana küçücük dertmiş

Koştum pencereye güneş yakında
Akrep gölgelerde sığınak arar
Karınca sürüsü bu an akında
İstilaya hazır sanki...dünyalar

Kapattım kapımı perdemi örttüm
Kopardı dünyamdan bir incecik cam
Kendim çoban oldum aklımı güttüm
Gülümsedi baktı uzaktan hocam...

Uzatsam elimi dokunsam tene
Hınca hınç doluyken yerle gökyüzü
Yıldızlar kaybolsa kalsam simgeme
Ay görünse kucaklasam gündüzü

Mehtaba hasretim artsa çoğalsa
Yalvarsam yıldızlar geriye dönün
Bir başka alemde ruhumuz kalsa
Koca dünya hayattayım...benimsin