Aklımızca Akladık Pakladık Kendimizi

"Sokak çocuklarına"

Ne kapımızı açtık, ne de kalplerimizi,
Kötülükleri aldık, bütün kötülükleri,
Acımadan yükledik o zayıf omuzlara,
Aklımızca, akladık pakladık kendimizi...

Ne uzaydan geldiler, ne zembille indiler,
Şehirlerin, hayalet sakini gibiydiler,
Aldırmadık yıllarca, aldırmadık onlara,
Bir cemiyet seyirci, batağa itildiler...

Ne bir çare düşündük, ne sahip çıkabildik,
Sadece olur olmaz, mazeretler ürettik,
Seçme şansı vermedik, bıraktık sokaklara,
Yılların yarasını, kangrene çevirdik...

Ne kaldırım anası, ne sokak babaları,
Soğuklarda dondular, gül açtı yanakları,
Duygusuz; bakıp geçtik, dertlerini büyüttük,
Hangimiz tasa ettik; açları, susuzları?

Yetkililer görmeli, etkililer duymalı,
Çocukların feryadı, artık yankı yapmalı.
Devlet millet el ele, çalışmanın zamanı,
İsnatlardan vazgeçip, acil çözüm bulmalı...