Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Çabalayan, ağlayamayan yaşlı nine;
Yürütece koydular ömrü.
Yaşamak doksan artı sekiz sene;
Kim gördü bunu, gece ani kalk
Ve alacakaranlık pencere
Önünde yere düş diye...

Güzellikler gördüm ilk sözünde aşk
Sonra aşka ne olduğunu sordum
Evet, ilk an idi olasın belki merak
Ama meyilsiz, zamanda hep durdum.

Yontmak onu zordur, zamanı geçen.

kazara

yarım bastığın 'enter' tuşunun
daha ne olduğunu düşünürken
alıp götürüvermesi gibi seni
başka bir sayfaya yönelmek

Kalem içine sıkışan yeşilin tepesi,
Eteklerine doğru koşan cennet Araf’ın.
Parlayan dengi-sergüzeşt’i,
Daha şafaklarına doğru tan ağartısının.

Beyazdaki süt, kızıl karmaşa.

O şato`ya geçiliyor sanki:
Senin şatona...
Kulaklarda hafif bir melodi
yine.
Ulaşılan Insidea,
kale iç duvarlarıyla kuşatılmış

Hızla değişiyor her şey, bu biçim oluyor ama
bir uygarlığın iniltisi değil sonlanılan.
Bir çağın biteceği, yeni birisinin başlayacağı:
Hızla çoğalıyor bireysel kazanım, biz
sanırken altı düştü dörde, sonra da bir’e.
Böylece, eski devinimin yenileriyle

Böyle mi silik gözükecekti;
uzaylılarla irtibatı kurulan, zihinlerde...
Fas desen, fas da din olmuş almış başını büyü-gitmiş...
Kime kurdun sen papirus'u Imhotep?
Pusula gösteriyor nereyi Kutup Yıldızı'nda?
Ya hiç ya hep ama adım adım, step by step.

Bulut kaçar güneşten;
Koşarak, az kapayarak onu.
Bilmeden süzülen serum şişeleri gözyaşı buradan gelir;
Kara yağmur olur seller, bereket
Ve yükselerek yeniden
Yerin yeşilinden, arısından;

ölümün geçişi kadar ıslak
gibi geliyor yağmaya başlayacak yağmur. ve parlak.
ışıldaklığıyla şu yıldızların...
uyumaya başlarken görmesek de,
sözünü öneme alır akıl coşkunluğun;
şaşırmadıysak eğer hala heyecanlıyızdır

Sabah kalkıp ten uyumuna
pek gevrek
Yapan güneşi sıvazla
ve de ki:

“Ben suçlamıştım onu,