''Hacı Hacıyı Mekke'de deli deliyi dakkada bulur.'' derler...
Bizim bir Rafet Var. Ankara'nın kazalarından birinden. Her Ayın onbeşinde damlar benim dükkana. Bir anası var başka da kimi kimsesi yok. Hiç geçirmez ayın on beşini, evinin kirası var on beşinde, Ahmet Abisinden harçlığını alır gider kimseler görmeden... Benim gibi böyle bellediği on beş yirmi kişi var, onlara da aynı gün uğrar tahsilatını yapar döner. Şöyle bir değişik özelliği var. Okuma yazması yok, takvimden bir tarih soruyorsun bir yıl iki yıl öncesinin tarihini, şak diye sana gününü söylüyor salı, çarşamba gibi... Çok ilginç bir tip, okuma yazma, akıl, hiç bir şey yok..
Ulan Rafet bende de akıl yok, ama ben de bilemiyorum bunu bir türlü diyorum, ona, gülüyor sadece... Kimseye zararı yok, bazı akıllılar gibi... Yan gözle bile bakmaz bayanlara...
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta