''Hacı Hacıyı Mekke'de deli deliyi dakkada bulur.'' derler...
Bizim bir Rafet Var. Ankara'nın kazalarından birinden. Her Ayın onbeşinde damlar benim dükkana. Bir anası var başka da kimi kimsesi yok. Hiç geçirmez ayın on beşini, evinin kirası var on beşinde, Ahmet Abisinden harçlığını alır gider kimseler görmeden... Benim gibi böyle bellediği on beş yirmi kişi var, onlara da aynı gün uğrar tahsilatını yapar döner. Şöyle bir değişik özelliği var. Okuma yazması yok, takvimden bir tarih soruyorsun bir yıl iki yıl öncesinin tarihini, şak diye sana gününü söylüyor salı, çarşamba gibi... Çok ilginç bir tip, okuma yazma, akıl, hiç bir şey yok..
Ulan Rafet bende de akıl yok, ama ben de bilemiyorum bunu bir türlü diyorum, ona, gülüyor sadece... Kimseye zararı yok, bazı akıllılar gibi... Yan gözle bile bakmaz bayanlara...
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta