Akif Kurtuluş Şiirleri - Şair Akif Kurtuluş

İki üvey kardeştir
yalnızlık ve gurur
cikcikciim cikciim
kim benzerinin eşidir
kuş suretini gökte arar

ikiniz'e; artık ' TÖREN BİTTİ '

mermi susuşunu aldım, başarısız suikastler hazırladım kendime

kar içinde geçtim ovalardan, gölgemi dağ kapladı
fırtınaya karıştırdı soluğumu sevgilim, savurdu tipiye

yollara taşınırım sekerek, ürkek, böyle dökük
partal dilenci unutulmuş çöplere karşı gerinir
garajın kuytu köşesinden uğurlar sevdik esinti
genç saçlarımı sıyırır, en diri yerini gösterir
hangi otobüse atılsam... mektup bekleyen dostlar

ne zamandı, bir suyun önüne birlikte durmuştuk
bir adım atsak kaşımızdan kirpiğimizden tutuşacaktık


ben miydim, rüzgardan alındı sanmıştım UYUR GÖRÜNCE
kurtulanlar anlattılar BİR BARDAK SUYLA oturup yanıma

şimdi aramızdan geçen su var
merhem olsa, yaralarım azar

boğulduğum son bir su daha var
vurur gövdemi kıyına atar

büyütebilir miyiz bir aşkı ayrılırız korkusuyla

bir kaç tuş piyano, üç nefes trompet
artık adrenalinden ibaret bir dünyaya karşı
kardım kendimi ve beynimi tuzlu suya yatırdım
kıvrımlarıma sıkışmış şehir suyun rengini bozmadan
ayıkladım kullanmama gerek kalmayan bilgileri

kardeşiysem beyhude bulduğunuz her şeyin
her çocuğun uykusuna yetecek bir masal içindi
şimdi burda faldaki sıkıntı gibi kalmışsam
kalmamış rüyaya elçi olmanın başka bir yolu

telvede sokağa kabaran gönlümü

sevemem, süngerci vurgun yer güneyde, deniz
üstüne kapanır

gözlerimden köpek balıkları geçer, dudağım uçuklar
ahtapotlar yapışır sözcüklerime, dilim tarazlanır
ağzım kurur, sıcak poyrazla boğulur deniz kızları

-I-

hep akşamı tutar günlüklerinde yitik çocuklar, bir kızın
vücuduna serptiği ışıklarda sabahı bulmaya çalışan bir cesur
çocuk da çıkar kimi zaman. (o’nun çığlığa çalan susuşunda,
seviştikten sonra bacaklarını karnına çekip oturuşunda,